Obudzenie w dziecku chęci do nauki nie jest takie proste, zwłaszcza jeśli ma ono niekochane przedmioty, surowych nauczycieli i słabe wyniki w nauce. Pół dnia w klasie nie należy do najprzyjemniejszych. A w domu też dali mi zadanie na następny dzień. A młoda dusza prosi o wolność, skakanie, zabawę i zabawę z przyjaciółmi. Przecież na świecie jest tyle ciekawych rzeczy, a tutaj zmuszają do dodawania liczb, pisania zeszytów, a także wypowiadania słów „musi”, „powinieneś”, „to jest twoja odpowiedzialność”. Po takich słowach po prostu się poddaje. Rodzice są w tej chwili w trudnej sytuacji. Jeśli ukarzesz dziecko i zażądasz, aby pilnie się uczyło, nauka nadal nie przyniesie radości. Słowa „musi” i „obowiązek” na ogół brzmią jak zdanie zarówno w przypadku dzieci, jak i dorosłych. Jeśli dasz dziecku swobodę, aby mogło kontrolować swoje działania, może zacząć się chaos i szkoła upadnie. Trzeba więc szukać małych sztuczek, aby ominąć wewnętrzny opór dziecka i pomóc mu się zakochać lub przynajmniej zakochać. daj się ponieść wiedzy szkolnej.1. We współczesnej edukacji głównym motywem uczenia się są oceny. Dziecko uczy się „doskonałych” i „dobrych”, ponieważ lubi być chwalone, koledzy z klasy zwracają się do niego o pomoc, otrzymuje nagrody i wyróżnienia, jest stawiane za wzór. Dziecko czuje smak sukcesu. Dlatego już od samego początku nauki należy zaszczepiać sukces i radość z sukcesu. Jeśli dziecko choć raz tego doświadczy, będzie dążyć do sukcesu przez całe życie. Dlatego przede wszystkim powiedz dziecku, jak wspaniale jest być chwalonym i kochanym. Niech wie, że jego rodzice wierzą w jego sukces, są z niego dumni i gotowi pomóc mu na jego drodze.2. Jednak oceny nie są jedynym sposobem, aby pomóc Twojemu synowi lub córce w nauce z przyjemnością. Kolejnym krokiem jest rozwój talentów ucznia, wybór priorytetowej dziedziny nauki lub sztuki, która pomoże dziecku zrealizować siebie i swój potencjał twórczy. Jest to szczególnie ważne w przypadku chłopców i dziewcząt, którzy nie radzą sobie dobrze z podstawowymi przedmiotami, ale mają pewne skłonności do pewnego rodzaju twórczości: sztuki teatralne, śpiew, sport, modeling, gotowanie itp. Wtedy dziecko, ciesząc się kreatywnością, będzie miało siłę na realizację innych programów edukacyjnych.3. Wskazane jest wyjaśnienie dziecku, dlaczego się uczy. Trudno wymagać od dziecka sumiennej nauki zawodu, jeśli nie rozumie, jakie korzyści z niej uzyska i dlaczego w ogóle jej potrzebuje. Opowiedz nam na swoim przykładzie, jak wiedza szkolna pomogła Ci osiągnąć sukces w życiu i jakie pozytywne rzeczy czekają Twoje dziecko w przyszłości.4. Już sam osobisty przykład rodziców lub opowieść o bohaterze z bajki jest dobrą pomocą w nauce. Jeśli powiesz dziecku, że mama i tata byli świetnymi uczniami w latach szkolnych i że wiedzą, że ich dziecko również odniesie sukces, ten obraz przyciągnie je i spojrzy na swoich starszych. A jeśli powiesz dziecku, że Spider-Man dobrze uczył się w szkole i ta wiedza pomogła mu w łapaniu przestępców, to dziecko również będzie chciało tę wiedzę zebrać. Przecież bez nich bohater komiksu nie byłby w stanie obliczyć, że jego sieć będzie w stanie zatrzymać pociąg i nie byłby w stanie obliczyć prawidłowego toru lotu. Gdyby dziecko zobaczyło cały świat, jedno i drugie bajkowo i realnie, żyje wiedzą naukową, że przyroda rośnie zgodnie z zasadą złotego podziału, przeczyta o cudach świata, o niesamowitych właściwościach liczb, wtedy jego zdziwieniu nie będzie końca. A zaskoczenie to ważny krok w stronę wiedzy.5. Baw się wiedzą! Lepiej przekazywać wiedzę w formie zabawy. Niech litery i cyfry ożywają, mają swój charakter i podróżują po baśniowym świecie. Pozwól dziecku stać się uczestnikiem tego świata, pomóż mu przywrócić porządek i żyć w harmonii. Przyrodę lepiej uczyć się nie w książce, ale w parku lub u babci we wsi. Matematykę i pisanie najlepiej przedstawiają obrazy i bajki. Wiedzę naukową możesz zastosować także przy stole podczas kolacji. Policz, ile kotletów zrobiła mama, oczy z majonezu, włosy z pietruszki, wymyśl.