„Mówimy do Was różnymi językami, jak zawsze, ale to, o czym mówimy, się nie zmienia…” M.A. Bułhakow Jak często można usłyszeć skargi: „Moi moi rodzice nie rozumiesz mnie...”, „Dziecko nie chce niczego słuchać...” „Mówię mu (jej), ale wszystko jest jak groszek na ścianie...”. A teraz drobna kłótnia o to, gdzie pojechać w weekend lub co obejrzeć w telewizji, przerodziła się w zaciekłą wojnę... W której nie ma zwycięzców i nie ma też zwycięzców. Ale wszyscy się obrażają i zaczynają wątpić, czy ta osoba, której tak drobnostkę tak trudno wytłumaczyć, kocha, szanuje, jeśli nie słucha wyrażonych pragnień. I dobrze jest też, jeśli chodzi o wyrażone życzenie. I jak to często bywa: „Czy naprawdę nie odgadłeś, co należy zrobić?” A oczekiwania… Pędzą jak czerwona nić przez kłótnie, urazy i środki karne przeciwko „złemu” partnerowi... Oczekiwania są już na początku związku. Nazywa się je „on (powinien)” Dziewczyna może spodziewać się, że młody mężczyzna będzie teraz spędzać z nią każdy wieczór lub nie będzie już komunikował się w sieciach społecznościowych z innymi dziewczynami, przedstawi go wszystkim znajomym naraz lub. .. Od młodego mężczyzny można oczekiwać, że dziewczyna zawsze powie, dokąd i z kim idzie, albo przestanie się przyjaźnić z innymi chłopakami, albo zapłaci za siebie w kawiarni... I co najważniejsze, rzadko jakie oczekiwania są z góry omawiane, ale jak coś się stało... Nie ma tu w ogóle czasu na dyskusję. Raczej zaczyna się wyjaśnienie, po którym następują groźby i różne sankcje. I uraza: „Czy chcę czegoś niemożliwego? Czy źle jest chcieć…?” Nie, nieźle. Tyle, że inna osoba może początkowo mieć na ten temat zupełnie inne zdanie i wysuwane twierdzenia, niezależnie od tego, jak bardzo uzasadnione będą się wydawać, mogą być dla niej całkowitym zaskoczeniem. Często uważa się, że kochająca osoba powinna nie tylko rozumieć i dzielić wszystkie nasze smutki, żale i radości, ale także odgadnąć przyczynę ich wystąpienia: „Dlaczego jesteś smutny?” - „Jakbyś siebie nie znał!” A jeśli nagle nie zgadnie, to do jednej obelgi dodawany jest drugi: „Obraziłeś mnie i nie wiesz jak?..” Człowieka może zdenerwować wiele rzeczy: zła pogoda, zdrowie bliskich, brak długo oczekiwanej wiadomości SMS o wynagrodzeniu, konflikt w sklepie - a to takie naturalne, że reagujemy na to, co dzieje się w świecie zewnętrznym, a nie skupiamy się tylko na relacjach między naszymi bliskimi! oczekuje się, że zawsze będą przyjacielscy, współczują w trudnych sytuacjach i nigdy nie będą krytykować. A często jednocześnie zapominamy, że bliska nam i kochająca osoba ma także swoje pragnienia, uczucia i aspiracje. Nie zawsze istnieje źródło wsparcia i akceptacji. Żądania jedności opinii mogą osiągnąć punkt, w którym aż strach przyznać, że serial, który oglądasz na co dzień, jest już znienawidzony. A jeśli nagle partner powie coś, co mu się nie spodoba, a drugi będzie to tolerował, mocno wierząc w potrzebę jednomyślności... Ważne jest, aby zaakceptować fakt, że druga osoba może zrozumieć i zaakceptować Twoje doświadczenia, ale nie oznacza to, że twoje pragnienia staną się jego pragnieniami, twoje cele - jego celami. Dwie różne osoby będą różnie reagować na to samo wydarzenie. Na przykład, jeśli dobry przyjaciel przywitał się mimochodem podczas spotkania i wyszedł, jedna osoba pomyśli, że się spieszy, inna pomyśli, że przyjaciel jest czymś zmartwiony, a trzecia pomyśli, że nie chce się komunikować z nim. Dlatego dużym błędem jest oczekiwanie, że ukochana osoba zawsze będzie w stanie odgadnąć przyczynę Twojej skargi: może widzieć sytuację inaczej, a nie tak jak Ty. Zanim przekażesz swoją skargę partnerowi, powinnaś najpierw zrozumieć siebie i odpowiedz na kilka pytań: - co teraz czuję - w reakcji na jakie działanie lub sytuację to odczuwam - jak dla siebie interpretuję tę sytuację - jakie są dowody na moją interpretację - jakie fakty temu zaprzeczają - czego chcę w zamian za to, co się stało Skoro mowa o braku uwagi, trzeba powiedzieć, czego dokładnie potrzebujesz. Chciałbym wiedzieć, jakie działania mogą być dla Ciebie znakiem!