Rodzina długo czekała na pediatrę, gdy przyszedł, dziecko chwyciło go za rękę, wskazało na zegar i powiedziało: „To jest zegar”... - Już jako dzieci potrafiliśmy ukryć swoje oburzenie, jednocześnie nawiązując do niego. Czy kiedykolwiek po pozornie spokojnej rozmowie z kimś popadłeś w depresję i poczucie winy, które przyszło nie wiadomo skąd? Jeśli tak, być może masz do czynienia z biernym agresorem. Tacy ludzie nie angażują się otwarcie w konflikt, nie ukrywają swoich uczuć, są sarkastyczni, ponurzy lub „pozornie” urażeni, nie chcą rozmawiać o problemie, a zapytani bezpośrednio: „Co się stało”. ?” odpowiedzą: „OK”, ale z ich tonu będzie jasne, że jest to dalekie od prawdy. Tak naprawdę prawie każdy z nas może zareagować pasywno-agresywnie. Po czym rozpoznać, że ktoś prowadzi z Tobą cichą grę, mimo że jesteś otwarty na dialog siebie: „To tylko twoja wyobraźnia”. Przeciwnik śmieje się niewłaściwie, naśmiewa się z sytuacji, które są dla niego lub dla ciebie wyraźnie bolesne i nieprzyjemne. Od czasu do czasu przypominają ci się o starych skargach, nawet jeśli konflikt został już rozwiązany podwójny komunikat, w którym mimika i gesty nie pokrywają się ze słowami: „Przyjdź ponownie” - głos, „Nie zobaczę cię przez kolejne 100 lat” - wyraz twarzy + zamknięte pozy Jak przeciwstawić się biernemu agresorowi Spróbuj? wyprowadź go na światło dzienne za pomocą bezpośrednich pytań: „Co się stało?”, „W jakim celu to mówisz, czego dokładnie chcesz?”, „Wydawało mi się, że poczułeś się urażony, czy tak?” uczucia, spróbuj wyjaśnić uczucia mówiącego i szczegółowo opisać sytuację. Jeśli to się nie powiedzie, lepiej działać zgodnie ze swoim wyczuciem sytuacji, a nie tam, dokąd prowadzi cię swoimi manipulacjami pasywny agresor. Co zrobić, jeśli rozpoznasz siebie jako pasywnego agresora? Rozpoznaj to i przeanalizuj, w jakich sytuacjach możesz się tak zachować. Rozmawiaj otwarcie o uczuciach (w tym celu ważna jest umiejętność ich rozpoznania), rozwiązuj konflikt konstruktywnie, na wystrzegaj się, nie unikając tego. Postanawiaj złościć się na siebie, pozwolić sobie na bycie „złym”. Ćwicz wyrażanie emocji (negatywnych i pozytywnych): śmiej się otwarcie i głośno, nie powstrzymując odruchów; pozwól ciału się poruszać, jeśli jest dostrojone do dynamicznej melodii; w czasie złości bić poduszkę/worek treningowy, wyraźnie wyobrażając sobie, do kogo jest to skierowane; porozmawiaj o tym, co Cię niepokoi lub nie pasuje. Życzę zdrowej komunikacji i kompetentnej komunikacji!