Któregoś dnia temat „GRUPY ŚMIERCI” przeleciał przez wiele forów, ludzie byli w szoku. Uzależnienie od Internetu leżało u podstaw wszystkich tragicznych samobójstw opisanych w artykule. Uzależnienie od Internetu, jak każde inne uzależnienie (alkohol, narkotyki, współuzależnienie w związkach) jest CHOROBĄ UCZUĆ. Kiedy człowiek, nawet jako dorosły, doświadcza (lub nawet nie jest tego świadomy) poczucia, że ​​jest nielubiany i niezrozumiany przez swoich rodziców. Jeśli mówimy o nastolatkach, tak zwane „porzucone dzieci” często popadają w uzależnienie. Wielu osobom może nie spodobać się to, co zaraz napiszę, ale wszystko pochodzi od rodziny, tak jak narkotyki – wszystkie domy w mieście są objęte numerami telefonów w sprawie sprzedaży tzw. „miksów”, ale nie każdemu się to udaje narkomani... to wszystko z braku uwagi rodziców, z niechęci ze strony rodziców, a rodzice nie chcą tego słyszeć, uświadomienia sobie, że dopóki nie rozwiążą swoich osobistych problemów, nie uświadomią sobie tłumionych emocji, dzieci nie przestaną wstrzykiwać narkotyków , picie, tj. też samobójstwo, tylko powolne... A rodzice niby wychowują swoje dzieci, zaangażowani w ich rozwój (kluby, sekcje, korepetytorzy, szkoła muzyczna itp.), ale nie ma...prawdziwej komunikacji, serdecznej rozmowy, dzieciom nie wystarczy nasza uwaga. Rodzice nie mają czasu na komunikację z dzieckiem, dużo pracują, męczą się, a czasami wieczorem po prostu nie mają już sił na komunikację z dzieckiem. I ważne jest, aby dzieliły się z nami swoimi emocjami, aby można było pomóc im je urzeczywistnić, przeżyć, ale tak nie jest. Dziś nawet babcie pracują, nawet ich dzieciom odebrano... Ostatnio ogólnie uważam, że dzieci w ogóle nie potrzebują edukacji. Potrzebują naszego wsparcia, akceptacji i miłości rodziców. Obecnie modne jest układanie dzieci do snu w osobnym pokoju, moda ta przyszła do nas z Europy. Wygodny? Tak! Ale co się dzieje z dzieckiem – już w pierwszym roku życia nie cieszy się akceptacją i zaufaniem Świata (a jego światem w pierwszym roku jest w zasadzie Mama). Mamy, która nie powinna czekać, aż dziecko zacznie płakać, że czegoś potrzebuje, że ma jakąś potrzebę, że boli go brzuszek. Mama musi zapobiec temu płaczowi i odpowiedzieć na pierwszą obawę. Swoją drogą wiele kobiet przychodzi do mnie na konsultacje, ustalamy ich losy. A najcięższą traumą rozwojową jest trauma pierwszego roku życia, kiedy „świat mnie nie zaakceptował” (bardzo często do tych dzieci nie podchodzino w nocy, nie brano ich ponownie w ramiona. I człowiek nabiera nieufności do siebie). świat ludzi. Albo dziecko w nocy miałem straszny sen. Pytam go: „No cóż, obudziłeś matkę? Powiedziałeś jej?” „Nie, obudziłem nianię.”). ) U wielu dzieci obserwujemy obecnie syndrom sierocińca. Często są to dzieci z dobrych, pozornie zamożnych rodzin. Ale może moja mama wyszła za mąż po raz drugi i poświęca więcej czasu swojemu nowemu małżonkowi. Albo rodzice są całkowicie zajęci pracą i nie mają czasu dla swoich dzieci. I płacą drogimi prezentami. Dzieci potrzebują prawdziwej miłości rodziców, aby móc z nimi rozmawiać o swoich uczuciach, pragnieniach i błędach. Każde uzależnienie jest sposobem na zwrócenie uwagi rodziców, sposobem na powiedzenie: „Źle się czuję!” Rób te same ekstremalne filmy i ekstremalne selfie publikowane w sieciach społecznościowych - osoba traci poczucie ostrożności i jest gotowa to zrobić wszystko, aby zrobić oryginalną migawkę! W ten sposób stara się podnieść swoją samoocenę: „Patrz, jak mnie kochają!” (ten podtekst znów skierowany jest do rodziców). Jeśli z jakiegoś powodu dana osoba nie otrzymuje wystarczającej liczby lajków/lajków, zaczyna czuć się coraz gorsza, co może prowadzić do podejmowania coraz bardziej niewłaściwych/ryzykownych działań, aby zwrócić na siebie uwagę, której potrzebuje. W zachowaniu obserwuje się zwiększoną drażliwość, złość lub depresję. Takie osoby potrzebują pomocy psychologicznej, ale same nie zdają sobie z tego sprawy i zaprzeczają jej potrzebie, pomimo obsesyjnej chęci fotografowania się i umieszczania swoich zdjęć na portalach społecznościowych.!