Długotrwała praca przy komputerze, szczególnie jeśli jest to gra, niszczy skupienie, wszelkie funkcje uwagi, w tym koncentrację. Można też powiedzieć, że uzależnienie od komputera często pobudza u dziecka agresję werbalną i niewerbalną. Wymienię dwie strategie, które zawsze działają, a co najważniejsze, pierwszą jest zawsze terapia zajęciowa, złote słowa Suchomlinskiego: „nic nie leczy dziecka”. dusza jak terapia zajęciowa”. Zdarza się, że terapia zajęciowa wywołuje u dziecka protest. W tej sytuacji zawsze trzeba działać wspólnie z rodzicami, najpierw rodzice muszą to sobie uświadomić i zacząć codziennie po trochu pracować z dzieckiem. „Pomóż mi iść do sklepu, nieść torby, pomóż mi przesunąć sofę, żeby za nią zamieść”. Oznacza to, że kiedy świadomie zaczniesz wypełniać tymczasową przestrzeń dziecka pracą, dziecko wyjdzie z zależności. Zwróć uwagę na to, ile terapii zajęciowej jest obecnych w Twoich zajęciach z dziećmi. Dla wielu dzieci praca nie jest wartością, ale w takim razie jak dzieci mogą cenić pieniądze lub pracę swoich rodziców, jeśli praca nie jest dla nich wartością? drugim jest oczywiście kultura komunikacji za pomocą gadżetów. Trzeba opracować zasady, np.: o godzinie 19:00 wszystkie gadżety są odkładane na miejsce, nikt nie korzysta z portali społecznościowych ani nie siedzi przed komputerem, a wszyscy idą na wieczorny spacer lub grają w domowe gry. Oznacza to, że jeśli mama i tata widzą, że dziecko jest uzależnione, powinni zadać sobie pytanie: ile z całkowitego czasu spędzonego razem dziecko widzi JE obok gadżetów. I tak rzadko widuje mamę i tatę, ale kiedy ich widzi, zawsze korzystają z gadżetów. Dziecko ma poczucie, że życie w sieciach społecznościowych jest normalne. Jeśli dziecko rozejrzy się, zrozumie, że inni tak żyją, nie tylko jego rodzice. Wtedy łańcuch logiczny buduje się w ten sposób: moi rodzice są normalni, co oznacza, że ​​ja też muszę stać się normalny, czyli żyć w gadżetach – i to jest duży problem.