✨Co robi: ofiara czuje się źle i bardzo cierpi. Jeśli się rozejrzysz, zawsze znajdziesz powód. Przykład z rozmowy na czacie: jak mogę być szczęśliwy, gdy dzieci w Afryce głodują. No ale jaki jest tego powód?✨Interakcja z innymi: podczas komunikacji z ofiarą pierwszym impulsem jest rozpoczęcie oszczędzania, zrobienie czegoś dla niej, udzielenie rady. W końcu nie radzi sobie z trudnymi rzeczami. Chcę chronić i chronić. Zwykle są to najcichsi ludzie. A życie jest pełne pokory i pokory. Zazwyczaj bardzo im współczuje, wyglądają na cierpiące. Podtekst jest mniej więcej taki: prawy, dobry człowiek stał się ofiarą trudnych okoliczności i złych ludzi. Dotkliwość ich cierpienia może być nieograniczona. Trzy charakterystyczne cechy ofiary: ✅ Odpowiedzialność za swoje życie nie leży po jej stronie. Źródłem ich problemów i smutków jest zawsze gdzieś w pobliżu, w środowisku zewnętrznym. Kryzys, upadek ZSRR, zły kraj, zły czas, nieudany mąż, nieświadome dzieci, źli rodzice itp. ✅ Dużo nieświadomej agresji. Co w większości przypadków objawia się biernie, w formie prowokacji i manipulacji. Te. zachowanie ofiary może zmotywować Cię do jej uratowania. Prawie zawsze nie wyraża bezpośrednio swoich pragnień. Ofiara uwielbia obwiniać. To także przejaw agresji. W odpowiedzi na to inni ludzie zwykle zaczynają poświęcać swoje interesy, odkładać na bok swoje potrzeby i zapominać o swoich granicach. A ofiara otrzymuje swoją część uwagi i udziału w jej cierpieniu. Ofiara uwielbia płakać i narzekać. ✅Ofiara stara się zrobić wszystko dobrze. I ta dobroć i poprawność daje im powód, aby oczekiwać pożądanej reakcji ze strony innych ludzi. dobry stosunek do ofiary. Te. taka umowa zawierana jest jednostronnie.❗Klasyczny przykład: matka, która dla dobra dziecka poświęciła swoje życie i oczekuje od niego spłaty długów w formie słusznego (jej zdaniem) wyboru. Krok dziecka w prawo lub w prawo kończy się wyrzutami, łzami i marudzeniem z jej strony.🔼Ofiary są stałymi uczestnikami trójkąta Karpmana. Ona jest agresorem i wybawcą. Jest całkiem możliwe, że nawet czytając te słowa, przypomniałeś sobie przykład ofiary z życia. Rozgniewali się i stali się agresorem. Lub odwrotnie, chciałeś pomóc. A teraz jesteś już w roli ratownika, pozycja ofiary jest znana każdemu z nas. W końcu wszyscy byliśmy dziećmi. I to nie znaczy, że bardzo cierpiałeś. Po prostu dziecko rzadko ma wybór. Dużo za niego decydują rodzice. Często wbrew jego woli. 🔻To znaczy, w istocie, jeśli zwycięży w nas poświęcenie, mamy dużo Wewnętrznego Cierpiącego Dziecka. Oznacza to, że nie ma tu roli dorosłej i rodzica wspierającego.✨Byłam w stanie w codziennych sprawach popadać w stan ofiary, albo gdy zachorowało najmłodsze dziecko i nagle musiałam być przy niej cały dzień. Ale nauczyłem się negocjować ze sobą i innymi. Teraz oddaję pieniądze tylko wtedy, gdy jestem zmęczony. Łapię tę chęć cierpienia i redystrybucji ciężaru. ❗A przed tymi obszarami powszechnego poświęcenia było milion razy więcej. To mija. Zapraszam wszystkich na konsultacje przez Skype i WhatsApp. Twoje poświęcenie zamienimy na zadania i wspólnie znajdziemy rozwiązania.