Od autora: Artykuł z mojej strony. Opublikowano dawno temu) Mówią, że ten, kto idzie, może opanować drogę. Wszedłeś tutaj i przeglądasz stronę. Myślę, że to mały, ale już krok w znalezieniu tego, co najlepsze dla siebie. Popieram Twoje zainteresowanie i pragnienie i jestem gotowy podzielić się z Tobą moim spojrzeniem na możliwości na tej ścieżce. Zaniepokojony obecnym stanem rzeczy, człowiek zwykle dąży do tego, co najlepsze. Mogą to być różne sytuacje: gdy jesteś sam lub z kimś w pobliżu (z bliskimi, znajomymi, nieznajomymi), w domu, w pracy, w innym miejscu itp. To znaczy gdzieś, kiedyś i być może obok kogoś. W takich momentach coś robisz (:albo nie rób:). Na przykład komunikujesz się, myślisz, powstrzymujesz, działasz, wchodzisz w interakcję itp. Jednym słowem jesteś aktywny, nawet jeśli tylko leżysz na kanapie. Zgadzam się, zrobienie czegoś oznacza co najmniej posiadanie umiejętności i możliwości, aby to zrobić. Jednocześnie niektóre z twoich umiejętności rozwinęły się bardziej w ciągu twojego życia, inne mniej. To, jak rozwijają się Twoje umiejętności, zależy w dużej mierze od Twoich wartości życiowych i przekonań. To, co uważasz za ważne, słuszne, a to, co uważasz za nieważne i złe. Ważne, żeby to co cenisz, o czym jesteś przekonany, opierało się na Twoich wyobrażeniach o sobie, o życiu, o tym świecie. Spójrz, to jest łańcuch wzajemnie wpływających sekwencji. Co więcej, należy pamiętać, że rozważając to w odwrotnej kolejności, każde ogniwo wyżej położone staje się organizujące dla wszystkich ogniw niżej położonych. W odwrotnej kolejności wygląda to tak (Bateson-Dilts LU): Twoje wyobrażenia o sobie, o życiu, o tym świecie determinują Twoje wartości życiowe: co jest ważne i słuszne, a co nieważne i złe. Z kolei te przekonania i Twoje postawy przyczyniają się lub utrudniają rozwój tych lub innych umiejętności. W związku z tym to, do czego masz więcej umiejętności, robisz lepiej i częściej. I robisz to (albo nie robisz): w określonych sytuacjach, w określonym środowisku: gdzieś, kiedyś, może obok kogoś, a jednocześnie doświadczasz różnych emocji, doznań, uczuć, pragnień nie do pomyślenia bez komunikacji. Komunikując się, wymieniamy: emocje, uczucia, działania, informacje, energię.1) Jeśli w trakcie komunikacji z kimś pojawiła się emocja, uczucie, pragnienie, to możesz wyrazić je bezpośrednio tej osobie lub jej wizerunkowi (bezpieczniejsza jest druga opcja, czasami zamieniając się w stworzenie). Można to zrobić natychmiast lub po pewnym czasie. To prawda, że ​​​​odkładając to, istnieje szansa na zarobienie wielu ran, po prostu DUŻO. (patrz punkt nr 3). 2) Można je wyrazić drugiej osobie, wywołując u niej zaskoczenie, niezrozumienie, a nawet oburzenie :) 3) Możesz spróbować zachować je dla siebie. Mówię: spróbuj, bo prędzej czy później najprawdopodobniej się ujawnią. 4) Istnieje opcja - wytrenuj się, aby być niewrażliwym na emocje i uczucia. Niektórzy ludzie uczą się niewrażliwości, a potem pojawiają się problemy: w życiu nie ma radości, żyją jak roboty. Takie szkolenie może przydać się do spraw wojskowych (zwłaszcza w siłach specjalnych), ale nie na całe życie, chyba że jesteś za życia żołnierzem sił specjalnych, a życie nie jest dla Ciebie misją bojową :). 5) Wreszcie możesz zaangażować się w praktyki energetyczne (qigong, joga, medytacja), PRZEMIENIAJĄC energię tych emocji i pragnień oraz rozwijając umiejętność takiej samoregulacji. W dialogu wpływamy wzajemnie na stan i zachowanie, czy tego chcemy to, czy nie. Swoją drogą, dlatego obaj uczestnicy ponoszą odpowiedzialność za to, co dzieje się w dialogu i jego rezultaty. Podczas komunikacji zarówno przekazywane, jak i postrzegane informacje mogą zostać mimowolnie zniekształcone (właściwiej byłoby powiedzieć, że dzieje się to cały czas), prowadząc do błędnych wniosków (przekonań), które pociągają za sobą odpowiednie reakcje emocjonalne i zachowania. Co więcej: relacje mogą być bardzo zagmatwane... :( Oto najważniejsze punkty, które warto wziąć pod uwagę, pracując nad tym, co najlepsze dla siebie: wszystkie poziomy, od „sytuacji i środowiska” do „kim w tym jestem”.