Harmonijne relacje to skomplikowana sprawa. Zacznijmy od tego, że nie ma zasadniczej różnicy pomiędzy relacjami rodzic-dziecko i partnerstwem; istnieje różnica w relacjach pomiędzy mechanizmami opieki i kurateli, a w ostatecznym rozrachunku sposobem przejawiania się miłości. Przyjmijmy określenia warunkowe gdzie: Opieka to proces, w którym osoba bardziej dojrzała, w kontakcie ze swoimi potrzebami i wiedzą, zapewnia zaspokojenie potrzeb drugiego, skupiając się na własnym doświadczeniu kontaktu z tą potrzebą oraz wiedzy o drugim i jego cechy charakterystyczne Opieka – gdy przejawy pragnienia dobra innej osoby następuje po tym, jak ta inna wyraziła potrzebę w zrozumiały sposób, co oznacza, że ​​osoba wymagająca opieki jest świadoma swojego pragnienia i jego realizacji. opieka jest możliwa dla danej osoby. W procesie dorastania dziecka powinna nastąpić zmiana relacji z bardziej opiekuńczej na bardziej równą, w której opieka zostaje zastąpiona opieką. Różnica polega na tym, że opieka oznacza przeniesienie odpowiedzialności za wewnętrzne procesy dziecka na matkę; jest to wyraźnie widoczne w pierwszych latach życia. Tam, gdzie dziecko samo nie potrafi różnicować swoich potrzeb i ich wyrażać, nie mówiąc już o umiejętności zadbania o siebie fizycznie. Wiele temu zagadnieniu poświęcają prace psychologów dziecięcych i psychoanalityków, na przykład Melanie Klein. Dziecko nie jest w stanie przeciwstawić się swojemu złu, wszystko to spoczywa na matce, a jej zadaniem jest móc poczuć dziecko i przepracować pierwotne kryzysy psychiczne dziecka. Gdzie ma przeciwstawić się swojej złości wobec dziecka, gdy jest na nią zły, że nie potrafi docenić jego potrzeb, gdy on sam nie wie, czego chce. Ale w procesie rozwoju osobowości stopniowo przenoś tę odpowiedzialność za siebie na dziecko, gdzie dotychczasowy mechanizm opieki zostanie osłabiony bardziej dojrzałą opieką. I zostanie to osłabione zwróceniem uwagi na własne uczucia dziecka na swój temat, wzmacniając w ten sposób funkcję regulacyjną własnego ja. Na przykład w wieku 2 lat dziecko może już zorientować się, kiedy chce iść do toalety i regulować to oświadczenie o takiej potrzebie lub działaniu. 2 przykłady różnych postaw wobec potrzeb dziecka Matka zabiera dziecko do toalety i każe mu iść do toalety, kładzie na nocnik i zdejmuje dopiero, gdy sam pójdzie, bo wie, że może. sam sika lub sra. Matka pyta dziecko, czy chce iść do toalety, daje mu czas na kontakt ze sobą i uświadomienie sobie swoich potrzeb. I tak, nie zawsze może się to udać za pierwszym razem, na przykład we wcześniejszym wieku. W pierwszym przypadku, gdy tylko dziecko samo zacznie odczuwać swoją potrzebę, zacznie aktywnie okazywać agresję wobec takiego zachowania dziecka. matka Oczywiście druga opcja jest droższa pod względem zasobów dla osoby dorosłej, ale bardziej produktywna. Podobnie jest z jedzeniem, snem, kontaktem z uczuciami. I ważne, żeby działo się to wtedy, gdy stworzą się dziecku wystarczające warunki, w których matka powinna odczuć np. odstawienie od piersi, także wtedy, gdy dziecko jest już gotowe. W późniejszych okresach, gdy pragnienia i gotowość jednego muszą pokrywać się z pragnieniami i gotowością drugiego. I nie mówimy tutaj o 100% gotowości, ale raczej o „strefie bliższego rozwoju”, w której istnieje wystarczający zestaw mechanizmów, aby sobie z tym poradzić bez traumatycznego efektu. Ważnym aspektem jest to, że w momencie porażki. należy troszczyć się o tę część dziecka, która jeszcze nie potrafi sobie poradzić. Wsparcie i akceptacja tego faktu. Gdzie fakt, że sam powiedział, że nie chce, a 15 minut później się zsikał, powinien znaleźć zrozumienie, że uczy się interakcji ze sobą. Zadaniem osoby dorosłej jest pomoc w funkcjonalnym zintegrowaniu tego doświadczenia porażki. I da się na razie przepracować agresję związaną ze złem dziecka, która może być skierowana w stronę matki lub ojca. I wydaje mi się, że to wszystko idzie dobrze, o ile zaspokaja potrzebę większej autonomii rodziców dziecka, ale z chwilą, gdy dziecko zetknie się z uczuciami i bardziej złożonymi potrzebami. Często zaczynają się kolejne trudności.