„Słowo mówione jest kłamstwem” © Lao Tzu. Minigra „Tao Te Ching” w stylu dialogu sokratejskiego. Treść: 1. Prawda jest zawsze subiektywna2. Człowiek nie jest komputerem (choć może się to wydawać dziwne)3. Ograniczona percepcja prowadzi do błędnych wyobrażeń4. Nie wierzą faktom, ale temu, co wydaje się prawdą5. Definicja prawdy Prawda jest zawsze subiektywna NAUCZYCIEL: Porozmawiajmy dzisiaj o prawdzie UCZEŃ: Świetnie! Lubię mówić prawdę! NAUCZYCIEL: Czym w ogóle jest „prawda”? Słowo „prawda” jest jednym z najczęściej używanych w każdym języku. Spróbuj poszukać definicji tego słowa w słownikach – no cóż, czy łatwo jest to zrozumieć. STUDENT: Mmm… Każdy słownik definiuje je w swoim na swój sposób... NAUCZYCIEL: OK, spróbujmy to rozgryźć... Porównajmy dla przykładu trzy wypowiedzi na temat wojny w Czeczenii Oficer armii rosyjskiej mówi: „Wojna w Czeczenii to obrona integralności Rosji Czeczen mówi: „Wojna w Czeczenii to obrona mojego domu”. Dziennikarz mówi: „Wojna w Czeczenii to dla jednych wojna handlowa nastawiona na zysk, a dla innych na zubożenie”. ? STUDENT: Hmm... Każdy z nich mówi prawdę na swój sposób! Okazuje się, że „prawdy w ogólności” nie da się powiedzieć? NAUCZYCIEL: No właśnie. Można wyrazić tylko subiektywną opinię, w którą albo się wierzy, kiedy się mówi (jesteś w błędzie), albo nie wierzysz, kiedy mówisz (oszukujesz). UCZEŃ: Tak, być może... Jak mówi przysłowie: „Każdy ma swoją własną prawdę”... STUDENT: Co oznacza, że ​​gdy zrozumiemy ten sam fakt, nieuchronnie pojawią się różne wersje prawdy. Człowiek nie jest komputerem (choć może się to wydawać dziwne). STUDENT: A jednak myślę, że tak łatwo powiedzieć, co będzie prawdą! NAUCZYCIEL: Na przykład? UCZEŃ: Tak, proszę! NAUCZYCIEL: Świetnie! Na jakiej jabłoni? UCZEŃ: W ogóle na jabłoni czy się znajduje - „w ogóle jabłoń”? Uczeń: No nie wiem, miałem na myśli kiedy? powiedziałem: Mam jabłoń na swojej daczy. NAUCZYCIEL: Widzisz, miałem na myśli moją jabłoń na mojej daczy , ale mówiłem o „jabłoni w ogóle”, która w ogóle nie istnieje! Gratuluję, przyjacielu, że właśnie mnie okłamałeś. Uczeń: Cóż, nie zrobiłem tego celowo! rozumiesz, co mam na myśli, prawda? NAUCZYCIEL: Skąd wiesz? Uczeń: Tak mi się wydawało! Szczerze mówiąc, nie kłamałem celowo! Powinienem był powiedzieć: „Jabłka rosną na mojej jabłoni na daczy”. To wszystko! NAUCZYCIEL: No dobrze. No to powiedz mi – teraz jest zima. Więc? STUDENT: Tak. Miesiąc grudzień NAUCZYCIEL: Czy na twojej jabłoni na daczy rosną teraz jabłka UCZEŃ: Nie. Teraz nie rosną. Rosną latem. NAUCZYCIEL: Ale nic nie wspomniałeś o lecie. A gdyby na moim miejscu był mieszkaniec jakiegoś kraju, w którym jabłka nigdy nie rosły, to mógłby cię zrozumieć w ten sposób, że jabłka rosną zarówno zimą, jak i latem. STUDENT: Tak, prawdę mówiąc, jakoś trudno. Myślę jedno, a okazuje się co innego... NAUCZYCIEL: Do rzeczy! Współcześni ludzie z jakiegoś powodu wierzą, że przesyłanie informacji między ludźmi jest podobne do sposobu przesyłania plików z komputera na komputer. Tylko w formie słownej UCZEŃ: A tak naprawdę okazuje się, że w trakcie przekazu myśl może się całkowicie zmienić... Choć wydawało się, że nikt nie ma zamiaru nikogo oszukać... NAUCZYCIEL: Tak, dokładnie to. Przesyłanie informacji między osobami różni się od przesyłania pliku z jednego komputera na drugi. Podczas przekazywania informacji od osoby do osoby informacje są nieuchronnie zniekształcane co najmniej trzykrotnie: To, co postrzegasz, różni się od tego, co pamiętasz, To, co pamiętasz, różni się od tego, co powiedziałeś, To, co powiedziałeś, różni się od tego, co zrozumiał słuchacz. Byłeś w dzieciństwie. w „Zepsuty telefon” grałeś? STUDENT: Grałeś, oczywiście! To było zabawne! Rozumiem, zdaje się... W „Broken Phone” bawimy się nie tylko w dzieciństwie, ale przez całe życie. I jakoś nie wydaje mi się to już takie zabawne. Ograniczona percepcja rodzi błędne wyobrażenia NAUCZYCIEL: Wydawałoby się, że łatwiej byłoby powiedzieć prawdę. Ale wcale nie jest prawdą, że „twoja” prawda będzie prawdziwa także dla twojego rozmówcy. Oto kolejny przykład dla ciebie: „Trzej ślepi mędrcy podeszli do słonia. Jeden z nich dotknął nogi słonia. „Wiem, co to jest” – powiedział. „To kolumna!” Inny dotknął boku słonia i