Depresja może wystąpić w każdym wieku, ale często zaczyna się w wieku dorosłym. Depresję obecnie rozpoznaje się u dzieci i młodzieży, chociaż czasami objawia się ona raczej objawem drażliwości niż obniżonym nastrojem. Wiele przewlekłych zaburzeń nastroju u dorosłych zaczyna się od wysokiego poziomu lęku u dzieci. Depresja jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych. Z przeprowadzonych badań wynika, że ​​opiera się ona na splocie czynników: genetycznych, biologicznych, środowiskowych i psychologicznych. Depresja, zwłaszcza u osób w średnim i starszym wieku, może współwystępować z innymi poważnymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca, nowotwór, choroby serca i choroba Parkinsona. Czasami leki przyjmowane na te schorzenia mogą powodować działania niepożądane, które przyczyniają się do depresji. Lekarz doświadczony w leczeniu tych złożonych chorób powinien pomóc w opracowaniu najlepszej strategii leczenia, ograniczającej możliwe negatywne wpływy. Czynniki ryzyka obejmują: Osobistą lub rodzinną historię depresji, Zmiany w życiu, traumę lub stres, Niektóre schorzenia i leki. Oznaki i objawy Osoba cierpiąca na depresję doświadcza niektórych z następujących objawów przez większą część dnia, prawie codziennie i przez co najmniej dwa tygodnie: Utrzymujący się smutny, niespokojny lub „pusty” nastrój, Poczucie beznadziejności lub pesymizmu, Zwiększona drażliwość, Poczucie winy, bezwartościowości lub bezradności, Utrata zainteresowania lub przyjemności w hobby i działaniach, Zmniejszona energia lub zmęczenie, Powolne ruchy lub mowa, Niepokój, Trudności z koncentracją, zapamiętywaniem lub podejmowaniem decyzji, Trudności ze snem, Wczesne budzenie się lub senność. Zmiany apetytu lub masy ciała Myśli o śmierci lub samobójstwie, próby samobójcze Bóle ciała, bóle głowy, skurcze lub problemy z trawieniem bez wyraźnej przyczyny fizycznej, które nie ustępują nawet po leczeniu. Nie u każdej osoby cierpiącej na depresję występują wszystkie jej objawy. Niektórzy ludzie mają tylko kilka objawów, podczas gdy inni mogą mieć ich wiele. Nasilenie i częstotliwość objawów, a także czas ich trwania będą się różnić w zależności od osoby i jej konkretnej choroby. Objawy mogą się również różnić w zależności od stadium choroby. Jeśli te objawy utrzymują się dłużej niż 2 tygodnie, należy najpierw zwrócić się o pomoc do swojego lekarza rodzinnego. Rozmowa z terapeutą jest szczególnie ważna, jeśli: - masz objawy depresji, które nie ustępują, - stwierdzasz, że Twój nastrój wpływa na Twoją pracę, inne zainteresowania oraz relacje z rodziną i przyjaciółmi, - masz myśli samobójcze lub samookaleczenia. Czasami, gdy jesteś w takim stanie, trudno sobie wyobrazić, że leczenie faktycznie pomoże. Ale im szybciej zgłosisz się na leczenie, tym szybciej poprawi się Twoje zdrowie. Nie ma badań fizycznych na depresję, ale lekarz rodzinny może Cię zbadać i wykonać badania moczu lub krwi, aby wykluczyć inne schorzenia powodujące podobne objawy, takie jak niedoczynność tarczycy. Głównym sposobem, w jaki lekarz rodzinny poinformuje Cię, czy masz depresję, jest zadawanie pytań na temat Twojego ogólnego stanu zdrowia oraz tego, jak Twoje uczucia wpływają na Ciebie psychicznie i fizycznie. Staraj się udzielać odpowiedzi tak otwarcie i szczerze, jak to możliwe. Opisanie objawów i ich wpływu pomoże określić, czy cierpisz na depresję i jak ciężka jest ona. Wszelkie rozmowy z terapeutą będą poufne. Równolegle lub po diagnozie organizmu zostaną wydane zalecenia, skierowanie do specjalisty na leczenie psychoterapeutyczne lub lecznicze.