Od autora: opublikowana na stronie internetowej (opracowanie autorskie specjalnie na potrzeby szkolenia w ramach programu INWENT, Taszkent, marzec 2010)1. Gra polega na tym, że organizacja znajduje się w określonym punkcie z czasem może znaleźć się na jednym z etapów rozwoju „matrycy bostońskiej” i musi zdecydować, który projekt jest dla niej aktualnie odpowiedni. Symulowana jest sytuacja warsztatu z analizą elementów projektu. Im obszerniejsza i głębsza praca zostanie wykonana, tym wyższa będzie punktacja. Oceny dokonują sami uczestnicy gry, oddając sobie nawzajem głosy zgodnie z zasadą jedna osoba = jeden głos, a uczestnicy nie głosują na siebie. W przypadku równości głosów pod uwagę brany jest głos trenera. 2. Gracze dzielą się na 4 drużyny – „gwiazdki”, „krowy”, „psy” i „?”. Podział następuje po utworzeniu zespołów w oparciu o losy. 3. Gra ma na celu rozwój umiejętności kierowników projektów, a mianowicie cech „lidera”, „menedżera”, „facylitatora”, „mentora” i „analityka”. Aby to zrobić, gra polega na podziale jej na 5 rund, w których biorą udział drużyny składające się z 5 lub 6 osób, 4 osoby biorą udział bezpośrednio w grze, reszta to „analitycy” (obserwatorzy, w rzeczywistości taka jest rola właściciel firmy). 4 rundy gry mają charakter pośredni, kiedy analizowane są 4 konkretne czynniki wpływające na ostateczny cel. 4. W trakcie gry zespół zamienia się rolami, zmieniając je przy stole zgodnie z ruchem wskazówek zegara, tak aby gracze (poza „analitykiem”) przeszli kolejno przez 4 role. Rola analityka jest stała, jego zadaniem jest zintegrowanie na ostatnim etapie wyników uzyskanych przez zespół według stopnia istotności dla późniejszej prezentacji. W każdej rundzie przedstawiciel stołu występuje w jednej roli, a mianowicie „gwiazdy” - „lider”, „krowy” - „menedżer”, „psy” - „facylitator”, „?” - „mentorem”. Dla uwagi „analityka” - bardzo ważne jest prawidłowe rozdzielenie ludzi na rundy; od tego może zależeć wynik rund pośrednich; Po rozpoczęciu gry i ustaleniu ról kolejność nie ulega zmianie.5. Analityk uczestniczy w grze w pierwszej i piątej rundzie z drużyną, w rundach pośrednich 2, 3 i 4 jest obserwatorem na stołach innych drużyn; rotacja (zmiana stołów) następuje po każdej rundzie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Do funkcji obserwatora należy monitorowanie wypełniania przez uczestników funkcji odgrywania ról w danej rundzie, a także przestrzegania zasad gry biznesowej (głównie eliminowanie ewentualnych konfliktów w zespole, aż do kary). Jeżeli pomiędzy obserwatorem a drużyną zaistnieje sytuacja konfliktowa, arbitrem jest trener prowadzący grę. 6. Całość gry stymulowana jest motywacją zewnętrzną w postaci nagrody pieniężnej utworzonej z dobrowolnych wpłat uczestników oraz zachętą do gry. wykorzystanie „mentorskich” metod motywacji wewnętrznej graczy zespołowych. Ponieważ wyniki gry zależą od poziomu kreatywności zespołów, aby ją zwiększyć, „mentorzy” muszą skupić się na wewnętrznej motywacji graczy zespołu. 7. Wzór na obliczenie wyniku końcowego: Rating = Kom_i/Kom_max*0,5 + Kap_i/Kap_max*0,5, gdzie Kom_i to łączny wynik drużyny i-tego zespołu zdobyty w rundach pośrednich 1-4, Kom_max to łączny wynik drużyna z maksymalną liczbą punktów w rundach pośrednich 1-4, Kap_i – wynik i-tego zespołu uzyskany w 5. rundzie, Kap_max – wynik drużyny, która uzyskała maksymalną liczbę punktów w 5. rundzie 8. Przed rozpoczęcia gry, uczestnicy muszą uzgodnić między sobą wysokość wkładu w nagrodę i kary pieniężne. Zwycięska drużyna otrzymuje całą nagrodę. Uwagi: *Nałożone kary zwiększają wielkość funduszu nagród. ** Idealnie byłoby, gdyby pomieszczenie było podzielone na 4 dźwiękoszczelne, ale przezroczyste pomieszczenia. *** Pożądane jest wstępne przeszkolenie przed wejściem w role zespołowe. **** W przypadku braku odpowiedniego pomieszczenia i czasu na wejście w role zespołowe w grę można grać w wersji uproszczonej. W wersji uproszczonej rotacja, 2010