Bajki przedstawiają w symbolicznej formie wydarzenia z prawdziwego życia: wzloty i upadki, które są obecne w życiu każdego człowieka, a co najważniejsze, wskazówki, jak sobie z nimi poradzić. Słuchając bajki lub oglądając film, dziecko zostaje nasycone losem pewnej podobnej do niego postaci i niejako próbuje dla siebie życia. U osoby dorosłej zawsze można dostrzec podobieństwa między jego życiem a życiem jego ulubionej postaci. Dziś zapraszam te kobiety, którym bliska jest baśń „Calineczka”, do analizy własnego życia. Być może rozpoznacie siebie w jej historii. Calineczka urodziła się poprzez „niepokalane poczęcie”, gdyż w bajce nie ma ani słowa o jej ojcu. Mityczne ziarno zasiane przez matkę pośrednio przypomina, że ​​nie byłoby tego bez mężczyzny, ale na tym jego rola się skończyła. Człowiek jako dostawca nasion, dzięki którym rodzą się dzieci. Kwiat jest dobrze znanym symbolem żeńskich narządów płciowych. A fakt, że Calineczka rodzi się z kwiatu prawdziwej kobiety, nie pozostawia wątpliwości, że ma prawdziwą matkę, która samodzielnie urodziła ją „dla siebie”. Według skandynawskich legend, dawno, dawno temu, w starożytności, istniała metoda niepokalanego poczęcia, polegająca na wstrzykiwaniu kobiecie nasienia bez uszkodzenia błony dziewiczej. W czasie ciąży kobiety te nosiły ubrania z motywem lotosu. Na wielu ilustracjach baśni można zobaczyć Calineczkę siedzącą na lotosie. A tulipan, wspomniany w bajce H.H. Andersena, w Danii jest odpowiednikiem lotosu południowego. Kobieta, która urodziła córkę bez udziału mężczyzny, jaki ma stosunek do mężczyzn? Na seks? Pytania są na ogół retoryczne, a odpowiedź nie budzi wątpliwości. Calineczka stała się zakładniczką rozczarowania matki mężczyznami, rozrywką dla matki mieszkającej samotnie, nigdy nie widziała, jak Kobieta zachowuje się w obecności mężczyzny. Pewnie dlatego Calineczka znalazła się w związkach z przedstawicielami świata zwierząt, którzy tradycyjnie przez większość ludzi są postrzegani jako nieatrakcyjni. Są to żaba, chrząszcz i kret. Metaforycznie odzwierciedlają wyobrażenie Calineczki o mężczyznach, którzy są „podłymi zwierzętami”. Bajkowa Calineczka najczęściej występuje w stanie małej dziewczynki. Przez całe życie stara się czuć w świecie chcianą, lecz oni czują swoją „małość”, nieistotność. Nie ma poczucia „chronienia” ze strony rodziców. Calineczka czuje się ofiarą okoliczności i poddaje się przypadkowi. Przez całe życie potrzebuje silnego partnera, który weźmie odpowiedzialność za wsparcie finansowe rodziny i siebie. Symbolicznie szuka w mężczyznach zagubionego jeszcze przed urodzeniem troskliwego ojca, a odnajduje jedynie ich „zwierzęcą stronę”, bo ma wyobrażenie tylko o tych cechach mężczyzn. Powiedziała jej o tym tylko matka, bo ona sama to zauważyła. Calineczka z reguły rozumie, że musi dorosnąć, ale stan „małości” jest tak wygodny i znajomy nie tylko jej, ale także. ludzie wokół niej. Calineczka nigdy nie wie dokładnie, czego chce i żyje zgodnie z wolą okoliczności. Ale zawsze jest niezadowolona z tego, co ma w tej chwili. „Czego chcę, nie wiem; co mam, nie cenię” – to motto Calineczki. Zamiast odnaleźć siebie, całe życie spędza na poszukiwaniu Elfa – wersji Księcia wyrwanego z ziemi. I to jest także sprzeczność charakterystyczna dla Calineczki. Nie należy do kobiet, którym wystarcza niewiele. Oprócz fantazjowania i „chodzenia z głową w chmurach” Calineczka bardzo ceni stabilność, dobre samopoczucie i sukces społeczny. Potrzebuje gruntu pod stopami. Ścieżka Calineczki to droga do siebie, rozwój kobiecych cech i umiejętność wyboru odpowiedniego partnera życiowego. Podczas gdy Calineczka jest w fantazji, wybiorą ją mężczyźni, którzy nie dbają o jej pragnienia i potrzeby. Są to mężczyźni oddani matce – „chłopcy mamy”, w bajce takich mężczyzn reprezentuje Mała Żaba; przyjaciele - Żuk; pieniądze, status - Kret. W każdym razie,.