Oczywiście teraźniejszość przynosi nie tylko złe rzeczy, ale także daje nam rzeczy pożyteczne. Dzisiejszy czas ma swoje dary. Ich składnik psychologiczny wiąże się ze zmianą świadomości. Z próbą zrównoważenia tego, co kiedyś zostało zachowane, a z różnych powodów pozostawało nieprzetworzone: brak czasu; niemożność uzyskania potrzebnej pomocy; wewnętrzna nieprzygotowanie do radzenia sobie ze złożonymi uczuciami Chaos i zniszczenie z jednej strony pogłębiają ciemności świadomości i wydobywają na powierzchnię to, co nie zostało wcześniej zakończone. Podkreślanie i pokazywanie tych uczuć i procesów, których nie udało się przeżyć. I wydaje się, że człowiek znajduje się w strefie zawirowań, w których zostaje wstrząśnięty, próbując go przepchnąć przez utknięte dramaty przeszłości. Do takich szczególnych celów turbulencji czasu mogą obecnie należeć: zaburzenia po stresie traumatycznym; sytuacje przemocy; smutek; straty itp. Jeśli ktoś zrujnował Ci życie i szczęśliwie żyje na laurach chwały, nie zdziw się, jeśli staniesz się na niego agresywny lub zły, aż do tego stopnia, że ​​będziesz chciał go zabić. Albo ktoś kiedyś nie był wystarczająco opłakiwany, a poczucie straty nie ustało, teraz może pojawić się uczucie związane z żalem za drugą osobą i użalaniem się nad sobą. Jeśli kiedyś nie miałeś nikogo do pomocy, byłeś całkowicie bezbronny i bezradny, a nawet jeśli znalazłeś się w upokarzającej sytuacji, teraz możesz doświadczyć swojej małości i bezbronności oraz pragnienia obrony swojej godności. Takich sytuacji może być wiele i mogą być zupełnie różne. Ale chodzi im o to, że jest coś, co wymaga szczególnej pomocy i zakwaterowania. Z drugiej strony, dzisiaj aktywizuje pragnienia i przyspiesza samo życie. Chcę więcej życia, chcę je przeżyć pełniej i bogato. Chcę dużo zrobić, przyspieszyć to, co niedokończone. Ciało mobilizuje się i poświęca swoją aktywność realizacji planów, realizacji tego, o czym marzyło przez całe życie. Dlatego nie da się dziś żyć jedynie ze smutkiem, depresją i zaburzeniami. Warto pozostać wdzięcznym za to, co przynosi nam każdy dzień. Za to, że to w ogóle miało miejsce. Za obecność go w naszym życiu. Za umożliwienie mi dostrzeżenia w sobie dramatu minionych dni i dania wglądu w jego dopełnienie. I oby takich dni było więcej.