Od autora: Ortodoksyjny magazyn „Szósty zmysł” nr 1 z 2010 r. I na stronie „Żywe Słowo” Teraz się zacznie... No i jest. Mama wchodzi do pokoju. Z jakiegoś powodu stoi tam cicho i wzdycha. "Wstawać. Czas do szkoły." Kim jestem dla niej, bezimienną istotą? Swoją drogą, ja też mam imię. Prawdopodobnie już jest dla niej nieprzyjemne, gdy to mówi. Dlaczego właśnie mnie urodziłaś? Aby pociągnąć i przeczytać instrukcje? OK OK! Już wstaję... do Twojej szkoły Jak sobie poradzisz bez słów o zachowaniu i uwadze przy drzwiach? Byłoby lepiej, gdyby dała mi pieniądze na papierosy... Będę musiał znowu strzelić. Tak, oczywiście, po szkole wrócę prosto do domu! Aby spotkać się ponownie z twoim pełnym wyrzutu spojrzeniem i wykładami podczas lunchu? Nie ma mowy! Lepiej pójdę do Tanyi. Ma komputer i kontakt. No cóż, spóźniłem się i co? Kto teraz wraca wcześniej do domu? Obiecałeś w porze lunchu? Pomyśl sam, dlaczego obiecałeś i dlaczego nie przyszedłeś! (Jakbyś nie wiedział) Jak tam sprawy w szkole? Pytasz więc tak, jakby cię to naprawdę interesowało - tak naprawdę szukasz tylko powodu, żeby powiedzieć, że znowu się mylę. Ty, w moim wieku, dobrze się uczyłeś, byłeś posłuszny rodzicom, szanowałeś swoich nauczycieli i nie wychodziłeś aż do rana. Wszystkie moje błędy są dla mnie straszne i niezrozumiałe, a moje sukcesy są nieistotne. Dlaczego w ogóle powinniśmy rozmawiać? Już by mnie zostawili w spokoju. Nie mogę żyć inaczej. „Dlaczego nauczyciel zadzwonił?” Dobre pytanie! Dzwoniłem do ciebie i mnie pytasz. Widać, że ona też się o mnie martwi: spóźniam się, palę, wagaruję, nie mam odpowiedniego makijażu i ubrań, moja komórka jest droższa niż szkoła... Wszystko jest dla mnie droższe niż szkoła! Więzienie, nie szkoła. Ogólnie rzecz biorąc, wszystko jest więzieniem! I dom też. Jak bardzo chcę dorosnąć i uciec stąd! Żeby was wszystkich nie widzieć i nie słyszeć! ------------------------------ Teraz się zacznie... No i jest. Wchodzę do sypialni mojej dziewczyny. ... Rzeczy są rozproszone. Połowa z nich to obcy ludzie. Ciekawe gdzie są nasi? Bogaty zapach papierosów. Znowu będziesz kłamać, że byłeś „palony”. Lepiej, że nawet nie pytam – po prostu to umyję. Jak mam Cię przekonać, żebyś nie nakładała tyle makijażu i nie myła twarzy wieczorem? (zniszczysz swoją skórę) Co za dorosły! Po prostu zostanę tam jeszcze przez minutę, będę z tobą w pokoju i miłości, nawet jeśli o tym nie wiesz - nadal nie zrozumiesz, jak bardzo tego chcę. Dlaczego nie możemy być bliżej Ciebie? Nie czujesz, jak się o ciebie boję? Jesteś najcenniejszą rzeczą, jaką mam. Jestem gotowy rozerwać gardło każdemu, zwłaszcza temu śliskiemu chłopakowi, z którym całujesz się przy wejściu. Jak możesz być tak ślepy i nie widzieć, że on taki jest wobec wszystkich... Mówić ci? I jeszcze bardziej powiększyć przepaść między nami? Nadal z nim zostaniesz i zrobisz wszystko, co zaplanowałeś, bez względu na to, co powiem, bez względu na to, czym grożę, bez względu na to, jak bardzo krzyczę. Ale i tak to powiem – a co jeśli mnie usłyszysz? Teraz budzę Cię do szkoły, co się w tym kryje? Uczysz się tam czegoś? Godziny serwowania. Jak mam ci wytłumaczyć, głupcze, że MUSISZ się uczyć? Że nie otrzymasz od przyjaciół niczego poza ranami na sercu i dniami przeżytymi bez śladu. A czas będzie stracony i wszystko, co wiedziałeś, zapomnisz. Masz przed sobą całe życie i będziesz musiał je przeżyć sam. Cóż, to wszystko, minuta dobiegła końca. Przestałem nawet zwracać uwagę na zapach papierosów. I wyraźnie czuję tylko Twoje - dziecinne, słodkie i ciepłe, przez co z jakiegoś powodu zawsze chce mi się spać. Wstawaj.---------------------------------------Kurs wideo prowadzony przez Swietłanę Migaczową Zasoby samotnościTen kurs wideo na temat samotności został przygotowany przez doświadczoną psycholog, Gestalt – terapeuta i nauczyciel – Swietłana Migacheva. Przyda się zarówno praktykującym psychologom, jak i osobom, które chcą po prostu przestać cierpieć z powodu samotności.