W dzieciństwie wykształca się w nas tzw. stałość (stałość) przedmiotu, która pomaga nam przetrwać i doświadczyć autonomicznego przebywania, a także ambiwalentnego obrazu drugiej osoby, zawierającego zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy dla my. Jeśli z jakimkolwiek. Jeśli członek rodziny nie uformował stałości obiektu lub częściowo go uformował, mogą pojawić się następujące nieprzyjemne konsekwencje. Rozważę przykład z matką, ale może to być każdy inny członek rodziny. Do pewnego wieku dziecko postrzega dobrą matkę i złą matkę jako dwa różne obiekty. Jeśli matka jest na niego zła, to jest to jedna matka, a ta, która głaszcze, śpiewa, karmi, to kolejna dobra matka. Jeśli później ten obraz nie stanie się całością, wówczas dziecko najczęściej podzieli cechy matki i pozostawi tylko jedną. Mama będzie albo całkowicie dobra, albo bardzo zła. W tamtym momencie dzieciństwa była to najprawdopodobniej metoda na przetrwanie dziecka w złej sytuacji, ale nieukształtowana stałość wpłynie na jakość życia w dorosłości. Jeśli dziecko oddzieliło się od negatywnych cech, a jego matka jest dobra we wszystkim, następnie będzie rzutował te negatywne cechy na innych. Najmniejsze konflikty bardzo frustrują osobę, która będzie skłonna do zerwania kontaktów i postrzegania drugiej osoby jako bardzo złej. Odwrotna sytuacja ma miejsce, gdy matka jest zła, człowiek przenosi pozytywne cechy matki na innych, często szukając nauczyciela, lidera, który pomoże i wesprze, dając to, czego nie otrzymał od matki. Takie projekcje mogą dotyczyć nie tylko żyjących, ale także zmarłych członków rodziny, gdy jeden z przodków jest postrzegany jako bardzo zła osoba, a złe postępowanie żyjących usprawiedliwia się wpływem zmarłego, gdy ich wychował. W takim przypadku może wystąpić silny irracjonalny strach przed złym przodkiem. Podsumowując, chciałbym uogólnić, że ważne jest, aby mieć w umyśle ambiwalentny obraz innych, czyli móc znaleźć coś dobrego i dobrego. przydatne dla ciebie, ale nie jako wymówka dla złych działań, ale jako coś, co pomoże ci się przystosować, a nie przenosić oddzielone części rodziców na innych.