Jeśli poświęcasz coś dla kogoś, a potem chcesz czegoś w zamian, to nie jest poświęcenie, to jest prawdziwej ofiary z miłości i bez oczekiwania zapłaty za tę „ofiarę”. Innymi słowy, kiedy dajemy coś komuś innemu w ofierze, nie powinniśmy oczekiwać niczego w zamian. Ta koncepcja poświęcenia jest podstawowym aspektem relacji międzyludzkich, czy to między członkami rodziny, przyjaciółmi czy partnerami. Kiedy poświęcamy się dla innych, pokazujemy im, że się o nich troszczymy i że ich dobro jest dla nas ważne. Może to być na przykład poświęcenie czasu na wysłuchanie problemów i zmartwień przyjaciela lub coś większego, jak rezygnacja z własnych aspiracji zawodowych na rzecz sukcesu partnera, gdy jednak poświęcamy coś dla kogoś innego, a potem na coś czekamy powrotu, nie jest to już poświęcenie, ale transakcja. Dzieje się tak dlatego, że w transakcji oczekuje się zwrotu i quid pro quo. Obie strony dają i otrzymują coś w zamian za coś innego. Nie oznacza to, że wszystkie transakcje są z natury złe, ale jeśli chodzi o relacje, transakcje mogą prowadzić do poczucia urazy i niezadowolenia, gdy jedna ze stron nie jest tego świadoma była transakcja. Na przykład rodzic może poświęcić swoje bezpieczeństwo finansowe, aby opłacić edukację swojego dziecka, a następnie powiedzieć coś w stylu: „Zainwestowałem w ciebie całe życie, dlaczego nie przyjdziesz w każdy weekend?” Dziecko czuje się wówczas zobowiązane do odwdzięczenia się w jakiś sposób rodzicowi, takie poświęcenie może nie być postrzegane jako prawdziwe. Prawdziwe poświęcenie to akt miłości i hojności dokonany dla dobra drugiej osoby, bez myśli o odwzajemnieniu. Ten rodzaj poświęcenia może stworzyć głębsze poczucie zaufania i intymności w związku, ponieważ osoba, dla której się poświęca, czuje się naprawdę ceniona. Aby utrzymać zdrowy związek, ważne jest, aby zrozumieć różnicę między poświęceniem a transakcją. Poświęcenia muszą być dokonywane z miłości i bez oczekiwania na zwrot, a transakcje muszą być dokonywane za obopólną zgodą i na przejrzystych warunkach.