Od autora: Chcę opowiedzieć wam zabawną historię opowiedzianą przez babcię, która kocha swoją wnuczkę. Dinozaury są wśród nas! Witam, drodzy czytelnicy, chcę wam opowiedzieć zabawną historię przez babcię, która kocha swoją wnuczkę.Pewnego wieczoru pięcioletnia wnuczka po obejrzeniu swojego ulubionego programu w telewizji zapytała ukochaną babcię: - Babciu, kiedy byłaś mała, jaki program dla dzieci najbardziej Ci się podobał? - Kiedy ja był mały, nie było jeszcze telewizorów. - Jak babcia, mieszkałaś z dinozaurami. Babcia uśmiechnęła się delikatnie i nie odpowiedziała. Tak reaguje dziecko, gdy podaje mu nie szczegółową informację, ale jej część lub fragment. Ta historia wyraźnie pokazuje, że okoliczności i warunki życia zmieniają się tak szybko, że dzieciom trudno jest sobie wyobrazić, jak żyli ich bliscy. Bez względu na to, jak szczegółowo opowiada się dziecku o wydarzeniach, do pewnego czasu dzieci nadal porównują je z tym, do czego są przyzwyczajone. Dlatego historie wielu rodziców wydają się fantastyczne. Im bardziej złożone jest to, co opisuje rodzic, tym bardziej wyrafinowanemu zniekształceniu podlega. Oznacza to, że tę samą historię trzeba dziecku opowiadać wiele razy, w różnych kontekstach i w różnym wieku, ponieważ jego postrzeganie i myślenie kształtuje się w następujący sposób: integruje ono opisy werbalne w ramy świata, którym jest. zaznajomiony z. Z drugiej strony obrazy niezwykłe pozostawiają znaczący ślad w pamięci i mogą uczestniczyć w kształtowaniu codziennych wyobrażeń, ponieważ dziecko nie ukształtowało jeszcze obiektywnej (z punktu widzenia społeczeństwa) skali idei i wartości. Znaczenie nowych przedmiotów koreluje z wewnętrzną skalą wartości, która określa, jak bardzo dane zjawisko dotknęło dziecko. Co więcej, każda wiadomość od osoby dorosłej, jeśli nie zostanie przedstawiona dziecku i będzie dla niego dostępna, może zostać zniekształcona. Z powyższego wniosek jest oczywisty. Jeśli nie chcemy być dla naszych dzieci dinozaurami, to rodzice żądając, tłumacząc, mówiąc coś dziecku, muszą szczegółowo wyjaśniać swoje wymagania, wielokrotnie sprawdzać, jak dokładnie dziecko rozumie, co się do niego mówi. Czekam z niecierpliwością na Wasze komentuje Z poważaniem, psycholog Irina Revutskaya.