To zupełnie oczywiste i nie ma już wątpliwości, że w biznesie kobiety zajmują czołowe stanowiska na równi z mężczyznami. A jeśli w dużych firmach i korporacjach nie zawsze są to bezpośredni przywódcy, to są liczni agenci, menedżerowie, czyli tzw. „Koniami pociągowymi” biznesu, przynoszącymi główny sukces finansowy, są kobiety. Przewiduję oburzone okrzyki menadżerów: czyj sukces finansowy, dla kogo, dla kogo? Oczywiście przede wszystkim dla siebie, bo wkraczają na tę trudną drogę głównie ze względu na sukces finansowy i związaną z nim samorealizację. Są więc pewne sukcesy: bogactwo (oczywiście wartość względna, ale mimo wszystko) osiągnięty, kariera toczy się mniej więcej gładko. Można powiedzieć, że pierwszy etap mamy już za sobą i chcę się rozejrzeć. Obraz często okazuje się dziwny: z mężem praktycznie nie ma już relacji, wydaje się, że nie jest już potrzebny, ponieważ po licznych szkoleniach i seminariach poczucie własnej wartości gwałtownie wzrosło i przez długi czas nie było wzajemnego zrozumienia z zacofanymi warstwami populacji, którymi jest teraz mąż. Zależność finansowa również nie ma znaczenia, ponieważ 90% budżetu rodzinnego spoczywa na bizneswoman. Jest (niestety) za późno na komunikację z dziećmi, ponieważ albo po prostu dorosłe, albo są już przyzwyczajone do radzenia sobie bez Twojej interwencji w ich życiu.. I w jakiś sposób jest to smutne i samotne.. Tworzy to nieszczęśliwe uczucie, że zbudowano dziecko rzecz, straciłeś kolejną. Coś nieuchwytnego, ale bardzo ważnego. Gdzie jest osławione kobiece szczęście i co to jest? Ale właściwie wszystko się zaczęło. To właśnie takie kobiety biznesu zwracają się do psychologa z odwiecznymi pytaniami „Co robić?” i „Kto jest winien?” i to dla nich napisano te słowa. Po raz kolejny przewiduję okrzyki oburzenia: „Znowu masz problemy związane z płcią, już dawno je rozważaliśmy i rozwiązaliśmy!”. Jednakże, panowie, bądźcie nieszczerzy! Rosyjska bizneswoman jest godnym zjawiskiem, ale bez podstawowych elementów osobistego szczęścia jest nieco zdezorientowana i wyraźnie czegoś jej brakuje. Co? Spróbujmy „zajrzeć do korzeni”. Spróbujmy dociec, co i dlaczego traci kobieta prowadząca biznes i co można zrobić, aby odnaleźć harmonię. Ale najpierw krótka wycieczka do historii. Od dawna wiadomo, że obie płcie są naprawdę genialnym tworem natury, pozwalającym osiągnąć najwyższą harmonię w odwiecznej jedności i walce przeciwieństw. Światło i cień, życie i śmierć, dobro i zło, miłość i nienawiść - dosłownie wszystko w życiu opiera się na zaprzeczeniu jednego przez drugie i na afirmacji jednego za pomocą drugiego. Nawet w starożytnej filozofii chińskiej mówić o uniwersalności dualizmu świata. Starożytny mędrzec Platon, głosiciel równości mężczyzn i kobiet, uważał, że kobieta ustępuje mężczyźnie tylko pod względem ilości, siły, ale nie jakości. Dziękował jednak bogom za to, że dali mu wolność, a nie niewolę, za to, że stworzyli go jako mężczyznę, a nie kobietę. Ówczesna osoba publiczna Demostenes w wyjątkowy i nie pozbawiony humoru sposób wymienił funkcje kobiety: „Kochnki. potrzebne są dla przyjemności konkubiny – do codziennej troski o nas i legalne żony – aby rodzić prawowite dzieci i prowadzić dom”. Nowe istotne zmiany w poglądach na temat relacji między płciami nastąpiły za sprawą chrześcijaństwa chrześcijańskiej miłości małżeństwo nabrało znaczenia, jakiego nie miało w świecie starożytnym. Prymat i supremacja mężczyzny nie była jednak przedmiotem dyskusji. Mówiąc o statusie społecznym mężczyzn i kobiet w społeczeństwie średniowiecznym, nie zaszkodzi przypomnieć „polowanie na czarownice”, w wyniku którego padły tysiące kobiet. spalony na stosie. Pewny optymizm napawa jednak faktem dyskusji na Soborze Macedońskim (585), podczas której choć jedynie większością jednego głosu uzyskano pozytywną odpowiedź na pytanie, czy kobietę można uznać za człowieka Jednak dla sprawiedliwości warto szukać „jasnych” punktów w relacjach między płciami na ogólnym, ciemnym tle średniowiecza, np.: skontrastować kult czarownic z kultem piękna. pani idworska miłość rycerzy do dam. Epoka renesansu i oświecenia korzystnie ukształtowała humanizm w sprawach kobiecych. Na przykład Wolter zauważył niesprawiedliwość losu kobiety. Diderot uważał, że upokorzona egzystencja kobiet jest konsekwencją pewnych praw i zwyczajów cywilnych. Monteskiusz uważał, że kobiety mogą i powinny uczestniczyć w życiu publicznym. Jednak pomimo postępowych poglądów filozofów, społeczeństwo próbowało uzasadniać niższość kobiet na poziomie ideologicznym, ograniczając miejsce i rolę kobiet w społeczeństwie. Ciekawostka: Francuzki zostały ostatecznie wytrzeźwione przez Kodeks cywilny Napoleona, którego art. 312 stwierdzał, że kobieta nie ma praw obywatelskich i znajduje się pod opieką męża. Na początku XX wieku w Rosji wybuchł spór na ten temat przyczyny emancypacji, dyskryminacji i innych zjawisk. Po październiku 1917 roku pierwsze dekrety zrównały kobiety wobec prawa z mężczyznami, posiadającymi te same prawa i wolności. Jest oczywiste, że w historii ludzkości istniały alternatywne poglądy na problem „kobiet”. Pierwsza, najmniej powszechna, głosi, że mężczyzna i kobieta są istotami przeciwstawnymi, lecz uzupełniającymi się. Druga, bardziej popularna, głosi, że kobieta jest skazana przez Boga lub naturę na swój wtórny status, zależność od mężczyzny, męża, klanu, społeczeństwa. Gdy tylko kobieta podejmie się udowodnienia czegoś przeciwnego, pojawia się w niej uczucie niezadowolenia, ponieważ „Bóg należy do Boga, a Cezar do Cezara” i choć jest wypełniona męskimi energiami, nie otrzymuje wystarczającej ilości kobiecych energii. Słynny myśliciel XX wieku wiek. Erich Fromm wyraził opinię, że we współczesnym społeczeństwie znaczenie pojęcia „równość” uległo zmianie. Równość oznacza teraz „jednolitość”, a nie „jedność”. Mężczyzna i kobieta stali się tym samym, zamiast stać się równi jako przeciwne bieguny. Tak jak współczesna produkcja masowa wymaga standaryzacji towarów, tak rozwój społeczny wymaga standaryzacji człowieka i tę standaryzację nazywa się „równością”. Pozostaje zadać pytanie, dlaczego kobiety potrzebują tak zniekształconej „jednolitej równości”? wielu do tego dąży? W ostatnich latach, choć nieśmiało, zaczęło brzmieć kolejne hasło - „równość w różnicy”. I to prawda: w końcu absolutna równość płci prowadzi do maskulinizacji, dewaluacji wartości tradycyjnie kobiecych (rodzina, dzieci, miłość, opieka itp.) i wzrostu wartości tradycyjnie męskich (praca, kariera, życie osobiste sukces, wolność, niezależność itp.), a cierpią na tym przede wszystkim kobiety. Wydaje się, że nasza bizneswoman będzie mogła czuć się w pełni i harmonijnie tylko dzięki intrapersonalnej równowadze wartości kobiecych i męskich, uznając. i akceptowanie dzielących ich różnic i niepróbowanie ich przezwyciężać, bez rezygnacji ze swojej kobiecej natury, bez poczucia winy, że poświęcenie się biznesowi czasami ustępuje pragnieniu bycia kochanym. Po tym, co zostało powiedziane, tylko jedno pozostaje oczywiste: „Co powinna zrobić nasza bizneswoman? Jak odnaleźć brakujące radości i poczucie wewnętrznej harmonii? Bycie silnym liderem, odnoszący sukcesy biznesmen jest świetne, ale jak pokazuje praktyka, to nie wystarczy. Co to znaczy szczerze, a nie z botoksowym uśmiechem sukcesu, czuć się jak prawdziwa kobieta? Z mojego doświadczenia jako praktycznej konsultantki wynika, że ​​niektórym kobietom biznesu odnoszącym sukcesy (ach, ta pierwotna rosyjska mentalność!) zależy przede wszystkim na kobiecym szczęściu, którego osiągnięcie jest dla kobiety biznesu dość trudne, ale bez którego kariera nie staje się taka piękna. atrakcyjna i pożądana. Odpowiedź na pytanie: co robić – jest niezwykle prosta: zatrzymaj się, rozejrzyj się, weź głęboki oddech, uspokój się i radośnie rozejrzyj się. Pogoń za sukcesem zamieniła się w swego rodzaju iluzję życia i warto to rozpoznać. Dlatego proponuję proste ćwiczenie: weź czystą kartkę papieru, ołówek i wypisz 10 bezpośrednich celów życiowych na 2-3 lata z rzędu. Zrobione? - Niesamowity. Teraz uszereguj je, czyli wyróżnij najważniejsze, drugorzędne itp. cele. Napisz swoją odpowiedź obok!