"Chciwa wołowina, ogórek kiszony!" Czy to tak źle być chciwym? Nie chodzi tu oczywiście o patologię, od której trzeba umieć odróżnić swoją zdrową chciwość, ale o to, co ludzie błędnie nazywają chciwością, ale tak naprawdę jest to zdrowe podejście. To Twoje osobiste granice, umiejętność powiedzenia „nie”, adekwatna samoocena Ale dziś chcę napisać o tych stereotypach i nawykach, które tak naprawdę budzą w nas patologiczną chciwość i nie pozwalają nam cieszyć się życiem tu i teraz: 1. Wszystko jak zawsze ma swoje źródło w dzieciństwie. Troskliwe matki, ojcowie, dziadkowie nauczyli nas, że POWINNIŚMY się dzielić. Ale, jak się później okazało, jeśli szczerze nie chcesz się dzielić, jest to po prostu dla ciebie szkodliwe i wywołuje w tobie ofiarę. To samo poświęcenie, które z kolei będzie powodowało za każdym razem poczucie winy, jeśli np. na obiad w restauracji zjadłaś pysznie, a na obiad w domu ugotowałaś dla męża pierogi, bo po pracy byłaś zmęczona i nie masz ochoty mieć siłę gotować...2. Oszczędzanie na czarną godzinę było kiedyś bardzo ważne, a ludzie robili zapasy i robili zapasy, często odmawiając sobie i swoim bliskim, żeby „przeżyć” później. Było to uzasadnione epoką i pamięcią o przeszłości, ale współcześni, sprzątając gruz w daczach zmarłych dziadków, często nie rozumieją, dlaczego to wszystko musiało być przechowywane i nie wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem za życia. Są przyzwyczajeni do odkładania życia do ostatniego szczegółu, zachłannie i skrupulatnie, w oczekiwaniu na deszczowy dzień, odbierając im przyjemność chwili obecnej. Bardzo smutno jest patrzeć na górę nietkniętych zestawów, gdy ten, który je kupił i tak starannie trzymał, już dawno nie żyje. Kopek oczywiście ratuje rubla, ale często, jeśli to sformułowanie zostanie źle zrozumiane, kradnie życie.3. Nie dawaj napiwków wierząc, że w ten sposób wzbogacisz innych, a siebie zubożysz. Ogólnie rzecz biorąc, kultura dawania napiwków została już zaszczepiona w wielu z nas, jednak nadal istnieją ludzie, którzy uważają innych (na przykład pracowników sektora usług) za poddanych, niegodnych premii lub „zbyt chciwych”. Czy pamiętasz, że „ręka dawcy nigdy nie osłabnie”? Dodam więc jeszcze: ręki mądrego i odpowiedniego dawcy na pewno nie zabraknie. W swojej pracy widzę, że im więcej siły i energii włożę w proces doradczy, tym bardziej efektywny będzie zwrot. Podobnie jest z pieniędzmi. Ten, kto przeprasza 5-10% czeku, nie wzbogaci się, albo po prostu osiągnie bogactwo kosztem takiej pracy i utraty zdrowia i relacji, które wszystko „nabył katorżniczą pracą” i której sam sobie zaprzecza pod wieloma względami będzie po prostu musiał zostać oddany, aby odzyskać siebie. Takie jest prawo wymiany energii. Mam nadzieję, że ten post był przydatny! Zawsze Twoja, Nadieżda ❤ #psychologia